Ο εγκλεισμός και το σοκ της καραντίνας

«Νιώθω πως όταν έρθει η ώρα να τελειώσει αυτός ο εγκλεισμός, δεν θα έχω τη δύναμη να βγω έξω στην κοινωνία. Νιώθω πως φοβάμαι να βρεθώ ξανά ανάμεσα σε πολύ κόσμο, να γελάσω μαζί τους και να κουβεντιάσω. Λες και με έχει ρουφήξει η επικοινωνία μέσω του υπολογιστή και δε θέλω να σκεφτώ καν πως θα πρέπει να ξαναβγώ εκεί έξω…Λες να έχω γίνει αγοραφοβικός;»

Αυτές τις ανησυχίες μοιράστηκε μαζί μου ένας καλός φίλος πριν λίγες ημέρες.

Ανησυχίες που με έβαλαν σε σκέψη κι άρχισα να ψάχνω.

Σε πανελλαδική έρευνα το COVID CONTROL της εταιρίας δημοσκοπήσεων interview αναφέρεται πως το 70% των εγκλεισμένων έχει επηρεαστεί η ψυχολογία τους αρνητικά.

·    Αυτό το 70% των εγκλεισμένων, νιώθει πως η ψυχική του υγεία κλονίζεται λόγω της στέρησης της ελευθερίας του, λόγω της απαγόρευσης να επισκεφτεί τα δικά του αγαπημένα πρόσωπα, λόγω του φόβου μην αρρωστήσει και ο ίδιος και τί θα συμβεί μετά.

Σίγουρα σε αυτό το ποσοστό περιλαμβάνονται όλες οι ηλικίες. Μικρά παιδιά που στερούνται το παιχνίδι, τους φίλους τους και την παιδική χαρά. Έφηβοι που νιώθουν όλη την αδικία που εμπεριέχει ο εγκλεισμός και που αναγκάστηκαν να μένουν 24 ώρες με τους γονείς και τα αδέρφια τους. Φοιτητές που έφυγαν από τις πόλεις τους κι άφησαν παρέες και υποχρεώσεις. Επιχειρηματίες που έβαλαν όλες τις οικονομίες τους να στηθεί η επιχείρησή τους και τώρα νιώθουν πως όλα χάνονται και μπροστά τους παραμονεύει αβέβαιο το μέλλον. Ηλικιωμένοι που απόμειναν μόνοι και ξεχασμένοι ακόμη και τις γιορτινές μέρες που άλλοτε το σπίτι τους ήταν γεμάτο με παιδιά κι εγγόνια.

Όλοι μας, έχουμε πλέον φτάσει στα όρια της υπομονής μας. Ο εκνευρισμός, οι συγκρούσεις, η ενδοοικογενειακή βία, τα ψυχολογικά προβλήματα, όλα είναι αναμενόμενα και η μόνη που αδιαφορεί για την ψυχολογία των πολιτών, είναι η ίδια η πολιτεία η οποία δηλώνει απών ως άφαντη.

Θα έλεγα πως οι κυβερνώντες μας και τα ΜΜΕ συμβάλλουν με τον τρόπο που κάνουν την "ενημέρωση" των πολιτών μέσω των εκτάκτων δελτίων ειδικά μεγεθύνει το πρόβλημα κάνοντας την ψυχολογία όλων ακόμα πιο ευάλωτη απ’ ότι είναι ήδη.

- Αλήθεια πόσο πραγματικά νοιάζονται οι κυβερνώντες για εμάς;

Νοιάζονται μην αρρωστήσουμε και πεθάνουμε από έναν ιό αλλά όταν πεθαίνουμε από καρκίνο δεν τους νοιάζει και τόσο ε;
Όταν πεθαίνουν τα παιδιά μας από τα ναρκωτικά δεν τους νοιάζει ε;
Όταν πεθαίνει η ψυχή μέσα στην βία και στην πορνεία δεν τους νοιάζει ε;

Ούτε όταν κομματιαζόμαστε στην άσφαλτο τους νοιάζει ε;

Μα ούτε κι όταν η απόγνωση οδηγεί συμπολίτες μας στην αυτοκτονία τους νοιάζει ε;

Αλλά ξαφνικά τους νοιάζει μην κολλήσουμε τον ιό έτσι;

Σε ερώτηση της έρευνας για το "Ποιό είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνετε όταν όλο αυτό τελειώσει;", απάντησαν:

·        Το 32% θα βγει για καφέ και φαγητό.

·        Το 28% θα φροντίσει τον εαυτό του σε κομμωτήρια, ινστιτούτα, γυμναστήρια κ.λ.π.

·        Το 22% θα πάει ταξίδι.

·        Το 3% θα βγει για ψώνια.

Αγανακτισμένοι οι άνθρωποι, το πρώτο πράγμα που θα κάνουν είναι αυτό που ευχαριστεί την ψυχή τους. Αναρωτιέμαι αν όλη αυτή η καταπίεση που υφιστάμεθα όλοι μας, πόσο μας προβλημάτισε. Πόσοι από εμάς αναρωτηθήκαμε τί είναι όλο αυτό που συμβαίνει στην ανθρωπότητα, ποιος ή τί το προκάλεσε. Θα συνεχίσουμε να ζούμε με τα ίδια μέτρα και σταθμά που είχαμε ως τώρα;

Η απειλή μιας άλλης μορφής ασθένειας δεν θα υπάρχει πάντα και δεν θα καραδοκεί, όσο εμείς οι άνθρωποι θα συνεχίσουμε να μολύνουμε και να καταστρέφουμε το περιβάλλον μας, την τροφή μας, το νερό μας, τον αέρα μας;

Όσο εμείς οι άνθρωποι ανεχόμαστε και διαιωνίζουμε με τις πράξεις μας την ίδια την καταστροφή μας και τον αφανισμό μας, αλλά και όσο ανεχόμαστε αυτούς που σχεδίασαν όλα αυτά για εμάς, θα ζούμε πάντα υπό τον φόβο της απειλής μιας νέας ασθένειας.

Ο εγκλεισμός και το σοκ της καραντίνας, θα έπρεπε να ενεργοποιήσει μέσα μας δυνάμεις αυτοπροστασίας, άμυνας και μάχης εναντίον όλων των εχθρών που μας δυναστεύουν.

Το σίγουρο πάντως είναι πως ο κορωνοϊός δεν είναι η μόνη μας απειλή.

Ίσως δεν είναι αργά ακόμη και τώρα να αναρωτηθούμε ποια είναι η πραγματική απειλή και να ψάξουμε ποιον τρόπο έχουμε να αλλάξουμε όλη αυτή την κατάσταση που μας ταλαιπωρεί και μας εξοντώνει.

Δεν είναι αργά να συνειδητοποιήσουμε πως όλοι αυτοί που μας κυβερνούν, που αποφασίζουν για την υγεία μας, για την παιδεία μας, για την ελευθερία μας, για την τροφή μας, για την ένδυση μας, για όσα μας αφορούν, δεν νοιάζονται για κανέναν μας, μας θεωρούν κατώτερους, δεν μας θεωρούν καν δικούς τους, ίσως δεν μας θεωρούν καν ανθρώπους αλλά είδος πειραματόζωων για τα απάνθρωπα πειράματα τους.

Ίσως μας θεωρούν είδος «φυτών» καλλιεργώντας μας για να εξασφαλίζουν την ενέργεια τους κλέβοντας την δική μας.

Ως πότε θα συνεχίσουμε να το επιτρέπουμε αυτό; Από εμας δεν εξαρτάται;

Αν όχι τότε θα πρέπει να ετοιμάσουμε και τον επικήδειο μας λόγο και την απολογία μας προς τα παιδιά μας. Εάν όμως θέλουμε και αποφασίσουμε να αλλάξουμε την κατάσταση τότε οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε πως μόνος του ο καθένας δεν πρόκειται να πετύχει τιπότα.

Πηγή: naysika.blogspot.com