Θεατές στο έργο της ζωής μας...

Η ζωή μας αποτελείται από γεγονότα που μπορούμε να τα παρατηρούμε από απόσταση γυρνώντας τον χρόνο πίσω. Σκέψου σαν κάποιος άλλος έξω από εμάς να παρακολουθεί τον εαυτό μας με απλή αντικειμενική παρατήρηση. Τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο.

Το αστείο βέβαια της υπόθεσης είναι πως υποτίθεται κάνουμε ότι πραγματικά θέλουμε και μας αρέσει, αυτά που ευχαριστούν το μέσα μας, την ψυχή μας δηλαδή. Χωρίς όμως να το συνειδητοποιούμε και δίχως να αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για το οτιδήποτε, έχουμε μάθει να κατηγορούμε τους άλλους ή ακόμα και την ίδια μας την ύπαρξη για τις δικές μας επιλογές με το παραμικρό. Για την ζωή που εμείς οι ίδιοι έχουμε χτίσει, για τους ίδιους μας τους εαυτούς, με δική μας βούληση.

Για παράδειγμα, όταν προσπαθείς να διαβάσεις ένα κείμενο, αλλά δεν μπορείς. Δυσκολεύεσαι να συγκεντρωθείς. Γιατί; Εσύ είσαι αυτός που περιορίζεις το μυαλό σου, διότι έχεις στρέψη την σκέψη και την προσοχή σου κάπου αλλού πέρα από το να διαβάσεις το κείμενο.

Κοίτα τώρα τι κάνεις πριν αρρωστήσεις, στην ουσία πάλι εσύ το προκαλείς γιατί στερείς την εστίαση της ενέργειας σου στην υγεία του οργανισμού σου με αποτέλεσμα να συντηρείς το άγχος, την αυτοκριτική, την πίκρα, το μίσος, την ενοχή και πολλά άλλα, όπου άλλοι στα φυτεύουν και εσύ τα αποδέχεσαι. Γιατί; Σταμάτα επιτέλους να επιτρέπεις στους άλλους να σε εκμεταλλεύονται και να σε θεωρούν δεδομένο της αποδοχής τους. Πάλι εσύ το επιτρέπεις, επειδή νομίζεις ή πιστεύεις ότι είσαι αδύναμος/η ή ανάξιος/α των περιστάσεων και τους τοποθετείς αυτόματα πάνω από εσένα. Γιατί; Επειδή έτσι νομίζεις/πιστεύεις; Πότε έχεις σκοπό να μάθεις; Γιατί βρίσκεσαι αποκλεισμένος/η και μόνος/η από ότι σέβεσαι και εκτιμάς; Γιατί επιλέγεις τον εγωισμό, την σιωπή, τον διαχωρισμό σου και αφήνεις τα σενάρια του φόβου σου να σε πνίγουν παρά την δράση που μπορεί να σου προσφέρει η ζωή σου; Για κάποιο δικό σου ανεξήγητο λόγο φοβάσαι. Κανείς δεν ξέρει τι είναι αυτό που φοβάσαι και γιατί το φοβάσαι, ούτε εσύ ο ίδιος δεν ξέρεις! Απλά φοβάσαι! Όταν τρέχεις κάθε μέρα στην ρουτίνα σου γιατί αγχώνεσαι; Γιατί δεν βρίσκεσαι ποτέ στο παρόν που βιώνεις αλλά μια στο παρελθόν και μια στο μέλλον; Αφού και τα δύο δεν υπάρχουν στο παρόν, το ένα έφυγε και το άλλο ΘΑ έλθει. Η κάθε σου ημέρα είναι το τι έκανες εχθές και το τι θα κάνεις αύριο. Σήμερα τι θα κάνεις; Το σκέφτηκες ποτέ; Όχι, γιατί το δικό σου "σήμερα" ήταν το "αύριο" του "χθες" που προγραμμάτισες την προηγούμενη ημέρα (παράνοια).

Κάθε ημέρα καινούρια ζωή.

Αγαπητέ/ή αναγνώστη/στρια μας χαρακτηρίζουν τα έργα μας και όχι τα λόγια μας.

Όσο και να βολεύει να κατηγορείς τους άλλους, το παρελθόν σου, την εκπαίδευση σου είτε την κατάσταση του κόσμου γύρω σου δηλώνει το ποιος/α πραγματικά είσαι. Δεν σε καθορίζουν οι απόψεις σου αυτά που εσύ θεωρείς και πιστεύεις αλλά αυτά που πράττεις! Στη δράση βρίσκεται η αλήθεια! Μπορείς να συνεχίσεις να κρύβεσαι από τον εαυτό σου αν θέλεις παραμένοντας ασυνείδητα ή ενσυνείδητα (βίτσια είναι αυτά) στη σκιά σου, αλλά δεν μπορείς να κρυφτείς από τον ίδιο σου τον εαυτό, την ίδια σου την ζωή. Η άγνοια των νόμων, για παράδειγμα, δεν σε απαλλάσσει από την εφαρμογή τους επειδή δεν τους γνωρίζεις εκτελούνται κανονικά τους ξέρεις δεν τους ξέρεις.

Εν κατακλείδι, η ζωή σου επιστρέφει πάντα ότι εκπέμπεις ως μονάδα. Να ξέρεις πως έλκεις αυτό στο οποίο εστιάζεις την προσοχή σου και δυστυχώς αυτό δεν είναι ποτέ αυτό που θες πραγματικά (έτσι όπως μας μάθανε) αλλά αυτό που συντηρείς ως πεποίθηση (χάραγμα) μέσα σου. Απλά δες πόση ενέργεια, φαντασία και συναίσθημα σπαταλάς σε σενάρια αποτυχίας, μοναξιάς, έλλειψης και πόσο από αυτή σου περισσεύει ή διαθέτεις για λογική, χαρά, ηρεμία, απόλαυση, ευημερία, σεβασμό, εκτίμηση. Αν αντιλαμβάνεσαι τι λέω όχι μόνο θα καταλάβεις τι ακριβώς έχεις δημιουργήσει στην ζωή σου, ίσα ίσα που θα καταφέρεις να το αλλάξεις κιόλας. Αφού μόνο εσύ μπορείς.